Geschreven door gastblogger Bart
Şerefe (Proost in het Turks)! Turks? Ja Turks! We (Esther en ik) zijn naar Leiden afgereisd om wijnen te proeven uit het verassende wijnland Turkije!
Ontdekkingsreis
Wij laten ons vanavond graag meenemen op ontdekkingsreis door gastvrouw Eliëtte Yilmaz-Bos van de Turkse Wijnkelder die ons samen met andere bloggers en wijnschrijvers heeft uitgenodigd voor deze kennismaking. Voordat we beginnen hangt er al een lekkere Mediterrane sfeer; de grote houten tafel staat boordevol heerlijke Turkse huisgemaakte specialiteiten, tien wijnen staan klaar om ontkurkt te worden en onze mede-avonturiers (bloggers en wijnschrijvers) hebben er ook veel zin in. We zijn klaar om verrast te worden.
De witte wijnen
Eliëtte schenkt de eerste Turkse wijn in; Idol, een blend van Ugni Blanc/Chardonnay. Dit is een geweldig frisse wijn, die in het begin smaakt naar citrus vruchten en waarvan de smaak lekker lang blijft hangen. Deze wijn past goed bij zalm, maar het kan ook goed bij schaaldieren. Wij eten er een cocktail van zalmtartaar bij. Geen typisch Turks hapje maar wel door het gebruik van kruiden op een Turkse manier op smaak gebracht.
Er volgen nog twee witte wijnen: een blend van Chardonnay/Chenin Blanc (Mon Rêve), en Sauvignon Blanc/Trebbiano (Smyrna). Deze blends zijn wat minder uitgesproken, maar vol van smaak en wat hoger in alcoholpercentage ook. Deze wijnen kunnen wat makkelijker gecombineerd worden met wat pittigere gerechten. Vooral de Smyrna combineert uitzonderlijk goed met geitenkaas.
Een rosé
Als brug naar de rode wijn krijgen we een rosé, een blend van Grenache/Shiraz. Ik ben zelf geen grote rosé drinker, maar mijn buurvrouw was erg enthousiast. Wat ik grappig vond was een hint van aardbei in de wijn.
Macho’s van de Middelandse zee
De wijnen deze avond zijn van het Turks wijnhuis Lucien Arkas. Zoals je al hebt kunnen merken aan de druivenrassen die ik noemde, zijn de wijnen tot nu allemaal van Europese druivenrassen. Maar deze wijnen hebben wel echt hun eigen karakter ten opzichte van hun broers en zussen uit het buitenland. Ze zijn wat voller en doorgaans met een wat hoger alcoholpercentage; de macho’s van de Middellandse zee. Je hoeft je geen zorgen te maken dat deze druiven te weinig zon krijgen, ze moeten op het heetst van de dag juist daartegen beschermd worden.
Dan gaan we naar de rode wijnen waarvan er 6 klaar staan. Mijn oog gaat uit naar de Antre wijn van Öküzgözü/ Boğazkere, de eerste en enige Turkse wijn vanavond die gemaakt is van inheemse druiven. Maar voordat die aan de beurt is, eerst van wat anders lekkers genieten.
Na het proeven van de witte en de rosé Smyrna nu een rode variant; Cabernet Sauvignon! Dit is een klassieke Cabernet, vol van smaak dat je doet denken aan bramen. Deze werd gevolgd door Mon Rêve gemaakt van Montepulciano. Dit was een krachtige wijn, aromatisch en een mooie punch in the face: een korte maar krachtige smaak. Dat moet ook wel als je goed gecombineerd kan worden met de pittige Turkse dip Ezme die we erbij eten.
Daarna weer een Mon Rêve maar nu van Tempranillo. En ja Turkse Tempranillo bestaat dus gewoon en komt niet alleen maar uit Spanje. Deze had voor 50% 9 maanden op hout gerijpt en was mooi in balans. Zeker een aanrader!
Nu tijd voor een wijn waar ik al een tijdje naar uitkeek, de wijn van Öküzgözü/ Boğazkere druiven. De wijn heeft meer dan 10 maanden op hout gelegen en heeft een prachtig diep rode kleur, dat belooft wat! De geur is vol en de smaak is geweldig. Ik kan de wijn lastig associëren met een andere smaak, aangezien hij vrij pittig is. De tannine draagt daar zeker aan bij. Deze behoort zonder twijfel tot een van mijn favorieten van de avond. Misschien komt dat ook een beetje omdat deze lekker combineert met mijn favoriete Turkse hapje: Köfte. Had ik al gezegd dat Eliëtte lekker kon koken ;)?
Maar we zijn er nog niet. Als klapper uit de Turkse wijnkelder is daar nog de Consensus, een blend van Shiraz, Cabernet Sauvignon en Merlot die 18 maanden op hout heeft gerijpt.
Esther met de Consensus
Afsluiter
We sluiten af met de Passito van Bornova Misketi, een dessertwijn. Ik verwacht een zoete smaak, maar dat is deze niet echt. Hij combineert heerlijk met de Hada Kadyif een minder zoete variant van de baklava. Verrukkelijk!
Met een goed gevulde maag en na iets teveel wijn doorgeslikt te hebben komt er een einde aan dit Turkse avontuur bij Henri Bloem in Leiden. De Turkse wijnkelder is geplunderd, maar we zitten vol nieuwe ervaringen dankzij de kundige uitleg van Eliëtte. We hebben vanavond nieuwe smaken ontdekt, nieuwe combinaties ervaren en uitgebreid kennis gemaakt met een nieuw wijnland: dat smaakt naar meer!
Als wijnliefhebber wil je vast geen update missen. Zorg daarom dat je wijnblog Wijntjes met Esther ook via Facebook, Twitter en/of Instagram volgt!
Het bericht Een Turkse wijn van Tempranillo? verscheen eerst op Wijnblog Wijntjes met Esther.